Saltar ao contido principal

La Escultura de la Muerte

Es la mejor fotografía que existe de algo increíble que me encontré en un cementerio gallego. Y la hizo mi amigo Jorge V.F. ¿Asusta?



Parca: 1. fem. Mitología. Cada una de las tres deidades hermanas, Cloto, Láquesis y Átropos, con figura de viejas, de las cuales la primera hilaba, la segunda devanaba y la tercera cortaba el hilo de la vida del hombre.

Creemos que somos inmortales. Por eso nos echamos las manos a la cabeza y nos preguntamos cómo pudo ser, cuando la Parca se lleva a alguien cercano. Si os fijáis, la publicidad y la sociedad de hoy se empeñan en ocultarnos ese momento, y nos lo tragamos. Pero la realidad es que todos vamos a morir. Todos tendremos nuestro día. A mí en concreto, si echo cuentas, me quedan apenas cuarenta añitos. Y eso, en el mejor de los casos.

Saber esto, que la muerte existe, que siempre ha estado ahí y que pronto vamos a pasar por ella, nos hace más maduros y menos neuróticos, y nos ayuda a querer vivir con más plenitud. Por eso Drácula se quejaba con dolor de que sólo había una cosa peor que la muerte: el no poder morir nunca. Y también por eso, este blog se llama Monedas para Caronte. Porque vivir, también es aprender a preparar ese momento.

Y ahora, al caso. Voy a menudo a los cementerios. Los busco como si fueran un monumento más por el que pasear: una iglesia, un castro, una muralla, una ruina de los que vivieron antes que nosotros. En ellos no encuentro horror, sino descanso, memoria, apellidos, arte, sorpresas a veces. Empecé yendo a los pequeñitos, hasta que descubrí que los cementerios de las ciudades tenían mucho que ofrecer. Y entonces, encontré la tumba de la fotografía. Fue en Pereiró, en Vigo. Un cementerio enorme y con mausoleos impresionantes, entre los cuales destaca el de la foto. Por trágico, artístico y conmovedor. Lo hizo el escultor Asorey en 1920, cuando la muerte siega la vida de María, la primera de las hijas de la familia Gil Sarabia. De ahí que, sobre su tumba, los padres de María pusiesen exactamente esto (clic para ver):



Tétrico, ¿verdad? Pero la historia no acaba ahí. Pasó que, más tarde, estos padres perdieron también las dos hijas que les quedaban, y es entonces cuando se añade la placa de bronce que se aprecia en el vídeo, y en la que ya casi cuesta leer. Os dejo el texto, para que podáis ver lo que dice:

Érais como tres rosales donde florecían las tres únicas rosas de nuestra ilusión, que érais vosotras. Hubo días amargos, con tres horas de viento maldito, que os arrebataron para siempre. Triste vida la nuestra desde entonces. Pero Dios volverá a unirnos con vuestras almas virginales, allí donde las rosas de santidad no mueren nunca.     Vuestros padres.

Quien sabe, quizá a algunos a partir de hoy os apetezca ver los cementerios con otros ojos. Menos supersticiosos.  Sólo ojos curiosos y racionales.

Comentarios

  1. Andrea6/1/12

    Dúas entradas do blog en castelán....que fai Miguel escribindo en castelán? anda que non sorprende nin nada!

    ResponderEliminar
  2. O caso é sorprender! Xa me estrañaba non obter algunha reprimenda... De vez en cando hai que variar un pouco, pero aceptamos a reclamación. Na próxima seguro que volvo ao rego.

    ResponderEliminar
  3. Pois eu estou a favor do castelán, hai que darlle un pouco máis de recoñecemento e difusión a Moedas para Caronte, tamén estiven pensando en poñerme a escribir en castelán (por peticións de amigos non-galegos, jeje). Por certo, a foto impresionante, Gang Films ten que ir rodar ali pero xa...

    ResponderEliminar
  4. Pois cando Gang Films desexe guía, lévovos encantado. O castelán tamén é a nosa lingua, e ten catrocentos millóns de falantes, así que ofrece a posibilidade de chegar moi lonxe. De vez en cando gústame deixar caer algunha entrada en castelán, aínda que a lingua preferente do blog sexa o galego. Ata en inglés estaría ben publicar, se con el nos entendéramos todos.

    ResponderEliminar
  5. Unha proposta de banda sonora para o tema, creo que bastante acertada:
    http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=V-vzjZenAQM#!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

Concurso Galicia en Foto (II)

Aquí volve o noso concurso! E unha vez máis, non penso dicir onde está isto ... Porque queda da vosa man! Iso si, desta vez cambiamos o método de resposta: en vez de escribir a solución publicamente nun comentario, enviarédesma a min directamente facendo clic na parte superior do blog, onde di "INFO", e dentro diso en "CONTACTO". Unha vez aí, non tedes máis que poñer nome, email e a vosa resposta! Deste xeito chegará a min sen que outros poidan vela.  Gaña quen acerte o nome concreto e a función do lugar no que botei esta foto .  Tal e como prometera, desta vez agarda un premio de cine! O PRAZO PARA CONCURSAR  REMATA ÁS 23.00 HORAS DO SÁBADO 9 PUBLICAREI TODAS AS RESPOSTAS E O GAÑADOR AQUÍ AO LONGO DO DOMINGO 10 BRAVO CENTURIÓNS! O lugar da foto é o fermoso campamento romano de Aquis Querquennis,  en Bande (Ourense). Os vellos coñecían o sitio como A Cidá, pois vían muros e obras de edificacións antigas.  En 1947, ao construírse o Encoro d