Saltar ao contido principal

Pon el corazón (o cambia de profesión)

No es el fútbol el deporte en el que más valores encuentro. Pero hoy que ha habido Liga de Campeones, sabréis que la Roma visitaba un campo español. Y aunque no sigo mucho ni la liga italiana ni a este equipo, precisamente hace unos días tuve ocasión de ver una auténtica lección magistral de su entrenador en plena sala de prensa, delante de los mismos periodistas que vienen criticando cada una de sus decisiones. Y bueno, en fin, reconozco que, tras verlo en acción, me quedé aplaudiendo un buen rato delante de la pantalla... ojiplático y feliz.


Aplaudí no sólo por lo que dijo sino especialmente por cómo lo hizo: sin una mala cara, sin aspavientos, sólo empleando la palabra; y compartiendo con los periodistas un vídeo con el que dejó muy claro qué es lo que él entiende por ser un profesional, por ser parte de un equipo, y especialmente por eso que comúnmente llamamos "poner el corazón"

Spalletti empezó así:
"Creo que a veces hay confusión en los mensajes que son verdaderamente importantes. Os voy a poner un vídeo para haceros ver cómo interpreto yo esta situación (...) Para mí esto es un comportamiento loco por su belleza. Si lo vemos lo tendremos todos un poco más claro".
Y a continuación, se aparta, le da al play, y señala en la pantalla a uno de sus jugadores, Salah, para que nos fijemos bien en cómo este se desfonda corriendo todo el campo para recuperar un balón y, acto seguido, para acompañar inmediatamente el ataque. La imagen es esta:


Y esto es lo que dice a los periodistas tras detener el vídeo:
"Es muy simple. Lleváis todo el año dándome por culo con la justicia y la injusticia. ESTO, es un comportamiento justo. Lo muestro porque lo hizo con el partido 4-0 a favor, después de que él mismo hubiera hecho dos goles, y estando en el minuto 30 del segundo tiempo. Esto es lo que interpreto yo por poner el corazón. Lo que hace Salah es justo lo que me gustaría que hicieran todos mis jugadores. Y si lo hicieran, seríamos un equipo con un mismo corazón, lo que nos daría esperanzas e ilusiones de cara al futuro".
Acostumbrados como estamos en el fútbol a la palabrería barata, a los discursos vacíos, al fanatismo marrullero, o a medir el éxito de un futbolista por el valor de su coche en vez de por sus valores y su comportamiento, el discurso de Spalletti es para enmarcar y para poner en portada en la sección de deportes de todos los telediarios... Pero no; aquí la noticia deportiva del día será con qué coche llega mañana CR7 a Valdebebas o qué peinado nos regala Neymar en su cuenta de Instagram.

Y en fin, es una pena. Porque esto exactamente es lo que todos los días me gustaría saber transmitir a mis alumnos en clase. El valor de actuar responsablemente, de saber comprometernos, de ser solidarios y, sobre todo, el valor de poner pasión en lo que sea que hagamos. O como diría Spalletti, el valor de poner el corazón... Porque es ahí donde reside la dignidad, el respeto, la admiración, y la excelencia. Grande lezione, insegnante!

Comentarios

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

III Concurso CineHistoria

Como cada curso, e xa van tres, en 1º de Bacharelato empregamos a Historia como unha escusa para ver cine... Ou será que usamos o cine como escusa para ver a Historia? O funcionamento é sinxelo. Entrego unha lista de películas por época histórica, concedo un prazo amplo para ver unha delas e despois realizamos un concurso de críticas onde cada un busca unha forma orixinal e breve de falar da peli que elixiu... Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o  III CONCURSO CINE HISTORIA  de 1º Bacharelato! 49 películas na lista. 41 candidatos que escribiron a súa minicrítica (8 liñas). 3 pelis de premio (as da imaxe) para as 3 mellores! A partir desta tarde podedes lelas todas, nos Comentarios  desta entrada. Este Xoves 4 , na clase e no blog:  Gañadores, Premio e Foto! Sorte a todos!